به نقل از «مهر»

ادعیه رسیده از اهل بیت قرآن صاعد هستند/ اسم اعظم الهی در دعای سحر

تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۳۵۱۲۹

به گزارش خبرنگارمهر، متن زیر یادداشتی از حجت الاسلام ابوالفضل ابراهیمی، استاد حوزه علمیه امام خمینی (ره) است که درباره موضوع استجابت دعا در ماه مبارک رمضان نگاشته شده است؛

یکی از ویژگی‌های ماه مبارک رمضان که در ادعیه شریفه بیان شده است استجابت دعا در این ماه مبارک است لذا در خطبه‌ی شعبانیة نبی مکرم فرمودند: دعای شما در این ماه مستجاب است لذا خدای خود را با نیت‌های صادق و قلب‌های پاک و طاهر بخوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهترین ادعیه دعاهائی است که از بیان ائمه معصومین علیهم السلام وارد شده است. حضرت امام خمینی از قول استاد خود آیت الله شاه آبادی رحمه الله نقل می‌کنند که ادعیه معصومین علیهم السلام «قرآن صاعد» است یعنی ما یک قرآن نازل داریم که خدای متعال آن را از نزد خود بر قلب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل فرمودند: وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ ﴿۶﴾ همانا تو ای پیامبر قرآن را از نزد خدای حکیم علیم گرفته‌ای (سوره نمل).

و یک قرآن صاعد داریم که کلام امام معصوم است که بالا می‌رود.حضرت امام در تقریرات درس فلسفه این بیان را تبیین کرده اند: «در معارف، بهترین و مؤثرترین آثار حضرات، همان ادعیه‬ ‏شان است؛ چون وقتی که حضرات جواب سوال مردم را می‌دادند ناچار بودند که طبق متفاهم عرفی و افق عقل مردم تکلم نمایند؛ زیرا آنچه از معارف که به حضرت صادق علیه السلام رسیده است، با چندین درجه تنزل هم، حضرت نمی‌تواند آن را به مردم عادی منتقل کند، ولی چون توجه ادعیه به خداست آنچه که حق مطلب است ادا فرموده‏اند و آداب ذلّ عبودیت و عزّ ربوبیت را مراعات فرموده‏اند، و می‌توان گفت: ادعیه، همان قرآن‏ صاعد است و قرآن، قرآن نازل است که روی قرآن و خطابش به مردم بوده و تنزل کرده، ولی روی ادعیه الی اللَّه می‌باشد، و در نتیجه انبیا و ائمه علیهم السلام فعلًا هم داعی به حق هستند، چنانکه در زمان خودشان هم داعی به حق بودند.» (تقریرات فلسفه ج ‏۳ ۳۶۷)

یکی از بهترین دعاها که حقیقتاً درک معارف آن از فهم عموم خارج است دعایی است معروف به دعای سحر ماه مبارک رمضان است و به فرمایش امام رضا علیه السلام دعایی است که امام محمد باقر علیه السلام در سحر ماه مبارک می‌خواندند.

ایوب بن یقطین نامه‌ای به حضرت نوشت و نسخه‌ای از این دعا را نزد حضرت فرستاد تا اگر در نوشتن دعا اشتباهی صورت گرفته حضرت آن را اصلاح فرمایند. امام رضا علیه السلام در جواب نامه‌ی او فرمودند پدرم موسی بن جعفر علیهما السلام در فضیلت این دعا از امام محمد باقر علیه السلام نقل فرمودند: «اگر مردم می‌دانستند درخواستهائی که در این دعا می‌شود چقدر نزد خدای متعال بزرگ و عظیم الشأن است و چقدر دعاء کسی که این کلمات را به زبان جاری می‌کند به سرعت اجابت می‌شود برای یادگیری این دعا با شمشیر به جنگ با یکدیگر می‌رفتند.

بعد از این مطلب حضرت اشاره به آیه‌ای از قرآن می‌کنند: «وَ اللَّهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشاءُ» یعنی خدای متعال هر کسی را که بخواهد مشمول رحمت خود می‌کند.

شاید مراد حضرت در اشاره به آیه شریفه این باشد که هر کسی موفق به خواندن این دعا نمی‌شود و کسانی موفق می‌شوند که رحمت خاص الهی شامل حال ایشان شده باشد.

در ادامه امام رضا علیه السلام می‌فرمایند: جدم فرمود اگر قسم بخورم به حقیقت راست می گویم که اسم اعظم الهی در این دعا قرار داده شده است.

منظور از اسم اعظم کلمات نیست بلکه اشاره به یک حقیقت و معنا است خدای متعال عالم را با اسماً اعظم خود اداره می‌کند که در دعاء سمات اشاره‌ای به بعض از آنها شده است و اولیا الهی نیز می‌توانند تا حدی به این اسماً اعظم احاطه پیدا کنند لذا عاصف بن برخیا که در چشم بر هم زدنی تخت بلقیس را به کاخ حضرت سلیمان آورد در روایتی امیرالمومنین فرمودند اسمی از اسماً اعظم الهی را داشت (خصایص الأئمة علیهم السلام ص: ۴۶).

امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: این دعا، دعای مباهله است و من قبل از درخواست حوائجم این دعا را می‌خوانم و به مطلوب خود می‌رسم.این دعایی است که در روز مباهله جبرئیل بر پیامبر نازل کرد و عرض کرد برای مباهله با مسیحیان نجران این دعا را بخوانید. (الإقبال بالأعمال الحسنة ج ‏۲، ص: ۳۵۶)

با توجه به این بیانات حضرت عظمت دعاء سحر مقداری برای ما روشن می‌شود به همین دلیل حضرت فرمودند وقتی دعاء سحر خواندید تلاش کنید در دعا کردن چرا که این دعا علم مکنون الهی است. از نشانه‌های علم مکنون این است که مختص به خدای متعال است «و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو» سپس فرمودند این دعا را به هر کسی تعلیم ندهید و فقط به اهلش یاد دهید و منافقون و کسانیکه تکذیب کننده و منکر خدای متعال هستند اهل این دعا نمی‌باشند.

همانطور که از بیانات حضرت امام باقر علیه السلام عظمت این دعا مشخص می‌شود متن این دعای شریف نیز حکایت از یک حقیقت بلند دارد در این دعا خدای متعال را به اسماً و صفاتش قسم نمی‌دهیم بلکه اسماً و صفات او را طلب می‌کنیم.

حضرت امام می‌فرمایند از استاد خود پرسیدم در این دعا خواسته ما چیست؟

آیت الله شاه آبادی فرمودند: خواسته ما رسیدن به مقام این اسماً الهی است.(شرح دعای سحر ص ۱۰)

حضرت امام خمینی رضوان الله علیه در کتاب شرح دعای سحر که این کتاب را در سن ۲۷ سالگی و در زمان حیات استادشان آیت الله شاه آبادی تألیف نموده اند، می‌فرمایند: زمانی می‌توانیم درخواست این اسماً و صفات را کنیم که خدای متعال با آن اسماً وصفات برای عبدش تجلی کرده باشد و بعد از تجلی می‌توان آن اسم را در خواست کرد و این مقام به جز برای اولیا خاص الهی علیهم السلام ممکن نیست پس شایسته است که سائل از زبان ولی کامل الهی یعنی اهل بیت علیهم السلام این درخواست را داشته باشد.

بعد می‌فرمایند زبان ما شایستگی بعض از فقرات ادعیه را ندارد مانند فقرات این دعای شریف و بعضی از فقرات دعای کمیل.مرحوم علامه طهرانی نقل می‌کنند که بسیار دیده می‌شد که مرحوم سید هاشم حداد این دعا را در قنوت نمازهایشان می‌خواندند. در این دعا به خدای متعال عرض می‌کنیم: «اللهم انی اسالک من بهائک بابهاه و کل بهائک بهی اللهم انی اسالک من بهائک کله» فهم این عبارت از دعا مشکل است لذا بزرگانی به تبیین آن پرداخته اند.

مرحوم آیت الله سعات پرور از قول علامه طباطبایی در بیان این فقره می‌فرمایند: استاد ما- رضوان اللَّه تعالی علیه- می‌فرمود: «اسم اعظم الهی در این دعا بها است؛ زیرا در میان اسامی الهی استفاده شده از قرآن و احادیث، بها ذکر نشده است.» و نیز می‌فرمود: «بهای هر شیئی، چیزی است که اقسام و انواع مختلف آن شئی به وسیله آن سنجیده می‌شود. مانند طلای ناب که دیگر اقسام طلا را با آن عیار می‌زنند و هکذا نسبت به اشیای دیگر.» حضرت استاد- رحمةاللَّه‏علیه- به طور خلاصه می‌خواستند بگویند: خداوند، بها و معیار شناسایی همه‏ی موجودات است و به او می‌توانیم بدانیم هر موجودی چه مقدار از اسماً و صفات او سبحانه بهره دارد. و در واقع، ارزش هر چیز به اندازه‬ ‏ی کمالاتی است که خداوند از خویش در آن به ودیعت گذاشته است. به طوری که اگر خدا و کمالات او را معیار نمی‌گرفتیم، نمی‌توانستیم اندازه‏ی کمالات موجودات را بدانیم‏» (نور هدایت؛ ج ‏۱ ص ۱۴۹)

مرحوم میرزا ابوالحسن جلوه حکیم شهر تهران متوفای ۱۲۷۶ شمسی در معنای این فقره می‌فرمایند: خدایا من از نور و بها تو مرتبه شدید آن را خواهانم. سپس حضرت توجهی می‌دهند و می‌فرمایند: خداوندا همه مراتب نور تو جمیع کمالات را دارد چه مرتبه‌ی شدید آن باشد چه پایین‌تر از آن ولو اینکه مرتبه شدید آن زیباتر است سپس می‌فرمایند «اللهم انی اسالک ببهائک کله» یعنی تمام بها تو را می‌خواهم چه مرتبه شدید آن باشد و چه نباشد. (مجموعة آثار آقا محمد رضا القمشه ای حکیم صهبا؛ ص ۲۰۵)

از خدای متعال توفیق درک معارف مخزون در این دعای شریف و استجابت دعا به برکت این دعا و توفیق قرائت آن را خواستاریم.

کد خبر 4920112

منبع: مهر

کلیدواژه: دعای سحر دعا و نیایش ویروس کرونا ماه رمضان ۹۹ ماه مبارك رمضان قرآن کنفرانس بین المللی دعا و نیایش شهید مطهری رادیو گفتگو معرفی کتاب شبکه چهار سیما امام حسن مجتبی ع دعای روزهای ماه رمضان حضرت خدیجه س باقر علیه السلام علیهم السلام خدای متعال ماه مبارک حضرت امام اعظم الهی دعای سحر آیت الله اسم اعظم شدید آن ه علیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۳۵۱۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حقیقت بندگی خدا در بیان امام صادق(ع)

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت حقیقت بندگی خدا را در مالک ندانستن خود نسبت به آنچه خدا به او عطا کرده و اشتغال به اطاعت از امر و نهی خدا دانست. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین مرتضی آقاتهرانی در محفل معارفی شب شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام در حرم مطهر بانوی کرامت، ضمن اشاره به ویژگی‌های اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و مقام امامت در آیات و روایات با بیان این که مقام امامت از تمام مقام‌های نبوت و رسالت بالاتر است، اظهار داشت: حضرت ابراهیم پس از عبور از آزمون‌های سخت الهی به مقام امامت نائل آمدند.

وی در ادامه با بیان این که امام در عبودیت و بندگی، شجاعت و تدبیر والاترین انسان است، به مقام عبودیت از دیدگاه امام صادق علیه‌السلام اشاره کرد و افزود: امام علیه‌السلام در مقام تربیت به همه چیز واقف است، به هر چیزی در جای خود توجه داشته و عدالت والای ایشان مانع واکنش نابجاست.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت به جایگاه عمل در آموزه‌های دینی اشاره و عمل صالح را مکمل ایمان توصیف کرد و ابراز داشت: توسل به درگاه الهی با تمسک به اهل‌بیت علیهم‌السلام و آبروی ایشان، گره‌گشای مشکلات و حرکت انسان در تقرب به ذات اقدس الهی است.

وی به دیدار عنوان بصری و امام صادق علیه‌السلام اشاره و بندگی خدا را از برجسته‌ترین کلیدواژه‌های تجلی اخلاق اسلامی دانست با تأکید بر این که انس و جن برای چیزی جز بندگی خدا خلق نشده‌اند، اذعان داشت: امام صادق علیه‌السلام در پاسخ به سؤالی دررابطه‌با حقیقت بندگی می‌فرمایند؛ «أن لا یَرَی العَبدُ لِنَفسِهِ فیما خَوَّلَهُ اللّه ُ إلَیهِ مُلکا؛ لِأنَّ العَبیدَ لا یَکونُ لَهُم مُلکٌ، یَرَونَ المالَ مالَ اللّه ِ یَضَعونَهُ حَیثُ أمَرَهُمُ اللّه ُ تَعالی بهِ، و لا یُدَبِّرَ العَبدُ لِنفسِهِ تَدبیرا، و جُملَةُ اشتِغالِهِ فیما أمَرَهُ اللّه ُ تَعالی بهِ وَ نَهاهُ عَنهُ ··· فهذا أوّلُ دَرَجَةِ المُتَّقینَ»

آقاتهرانی تصریح کرد: در نگاه امام صادق علیه‌السلام حقیقت بندگی سه چیز است: این که بنده در آنچه خداوند به او عطا فرموده است برای خود مالکیتی در نظر نگیرد؛ زیرا بندگان [واقعی خدا] مالک چیزی نیستند، مال را متعلّق به خدا می‌دانند و آن را هر جا که خداوند عزوجلّ فرمان داده است، به مصرف می‌رسانند.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر با بیان این که حتی زیبایی انسان نیز متعلق خودش نیست و تنها امانتی الهی است که باید در جای درست هزینه شود، خاطرنشان کرد: در مبانی اسلام انسان حتی مالک نفسش نیست و نمی‌تواند خودکشی کند.

وی ضمن ارائه مثال‌هایی دررابطه‌با عدم ملکیت انسان، متصدی بانک را بارزترین مثال برای تبیین عدم ملکیت بر سرمایه‌ای که به دستش می‌رسد، دانست و گفت: بنده واقعی در عین برنامه‌ریزی برای خود تدبیر و چاره‌اندیشی نمی‌کند و در عین تلاش نتیجه هرچه باشد را می‌پذیرد.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت خاطرنشان کرد: تمام اشتغال بنده واقعی خدا به چیزهایی است که خداوند عزوجلّ او را به انجام آنها فرمان داده یا از آنها بازداشته است و این نخستین درجه پرهیزگاران است.

وی اظهار داشت: انسانی که هیچ‌گاه نسبت به چیزهایی که دارد، خود را مالک نمی‌داند، فخرفروشی نمی‌کند و به‌راحتی وارد میدان انفاق می‌گردد؛ کسی که در عین انجام‌وظیفه و تلاش تدبیر امور را به خدا واگذارد، تحمل مصیبت‌های دنیا برایش آسان خواهد بود.

آقاتهرانی با تأکید بر این که اگر اشتغال انسان به امر و نهی‌های الهی باشد، هیچ‌گاه خود را گرفتار دل‌مشغولی‌ها و درگیری‌های دنیا نمی‌سازد، یادآور شد: وقتی خداوند بنده‌اش را به این سه ویژگی بندگی بیاراید؛ دنیا، شیطان و اهل دنیا برایش خار می‌گردد و هیچگاه به دنبال انباشت سرمایه‌های دنیا و فخرفروشی حرکت نمی‌کند و عمرش را به بطالت نمی‌گذراند.

انتهای پیام/